De mooiste midwinterwandeling

Het gaat vriezen vannacht.
En daar ben ik blij mee.
Eindelijk winter.

Zondagmiddag vierden mijn man en ik de kortste dag van het jaar.
Simpel. Down to earth.

We reden naar een plek in een natuurgebied waar we vaker lopen. Vroeg genoeg om de zon uit te zwaaien, en om ook nog een stukje schemer mee te maken.

Adembenemend.

Ik zag zwammen.
We hoorden ganzen en kieviten.
Het was rustig... hier en daar een wandelaar die, net als wij, de zonsondergang bewonderde. Je groet elkaar en loopt weer verder.

Ik dacht: over een paar maanden bloeien hier weer bloemen tussen het gras.
Kun je dat geloven?
Ik bijna niet.
Zo kaal als het nu is.

Maar dat heeft ook iets moois.

“I prefer winter and fall, when you feel the bone structure of the landscape.
Something waits beneath it; the whole story doesn’t show.”
— Andrew Wyeth

 

En toen zag ik een bloem.
Serieus.
Ik ging door de knieën om er een foto van te maken. Wie wordt er nu niet blij van een bloem in de winter?

Het was reukeloze kamille — lijkt op echte kamille, maar heeft bijna geen geur. De zon was net onder toen ik een paar foto’s maakte. 

Tijd om terug te lopen.
Het werd steeds donkerder.
Wat een fijne wandeling.

Om zo te vieren dat de kortste dag voorbij was.

Hiep, hiep, hoera —
vanaf nu worden de dagen weer langzaam langer,
eerst in de ochtend, pas later in de avond.

👉 Hoe gaat jouw week tot zover?

---

Doe ook mee met de Link Party van Huisvlijt

Team slijmzwam of team lieveheersbeestje?

Mijn rug doet het weer. En wat zag ik in het bos?

Langs het pad lag een dode boomstam waar van alles op groeide. Zwammen in allerlei vormen. En ik zag ook kleine grijsblauwe bolletjes op het hout. Geen idee wat het was.

Ik liep dichterbij, door de bruin bladerlaag. Vlak bij die bolletjes ontdekte ik toen een geel netwerk, datals fijne zenuwen over het hout kroop. Ik was echt verbaasd. Wat is dat?

Dus: foto’s maken. En thuis begon het uitzoeken. Mijn app wist het ook niet meteen. Pas later viel het kwartje: het hoort bij elkaar. Het bleek één en hetzelfde te zijn: een slijmzwam.

Translation: The yellow-orange veins in this photo are the plasmodium: the living, crawling body of the slime mold. The blue-grey spheres are the fruiting bodies (sporangia) that develop from it.

Ik hou van natuurdingen!

Eerst kruipt dat gele netwerk over het hout en eet wat het nodig heeft. Daarna ontstaan die kleine bolletjes, vol sporen. Glibberig. en een beetje blèh. Maar wel nuttig. Ze ruimen bacteriën en ander klein spul op. Ik hou van natuurdingen. Maar dat wist je al.

Weltrusten lieveheersbeestje 🐞

En hou jij nou niet van dat glibberige spul in het bos, dan heb ik nog een ander foto voor je: een slapend lieveheersbeestje in de uiterste top van een jonge naaldboom. Zie je hem?

Ik heb de afgelopen twee maanden opvallend veel slapende lieveheersbeestjes gezien, veel meer dan in 2024. Het moet een vruchtbaar jaar voor ze zijn geweest.

🙂 Ben benieuwd: val jij voor de slijmzwam, of toch voor het slapende lieveheersbeestje?

Hoe haak je een kerstboom?

Deze winter kreeg mijn stad er een wel héél bijzondere boom bij 🧶
Een metalen frame dat langzaam verdween onder duizenden granny squares. Acht meter hoog, allemaal met de hand gehaakt door vrijwilligers met opvallend veel geduld.

Er kwamen zoveel vierkantjes binnen dat één boom niet genoeg bleek. Het project hield geen halt bij de buitenboom, maar groeide door tot kleinere bomen, wandkleden en losse lapjes voor het goede doel. Wol heeft nu eenmaal de neiging zich te vermenigvuldigen.

Begin je ooit in januari met haken, dan weet je nu hoe dit afloopt. Alles wat je nodig hebt: wol, tijd, geen stopknop en een paar granny-square-maatjes 😄

De foto's zijn gemaakt door mijn man.
Hij staat naast me te glimmen en vindt dat hij wel een applausje verdient 

Happy Gewone Maandag

Ik heb weer zin in een gezellige blog met kleine, frozen moments om even bij te kletsen. Lees je mee? Hieronder een foto van de zonsondergang van zaterdag. 

🌇 De zon ging toen onder onder om 16:25 uur. 

6 vragen, 6 antwoorden ( half december)

1. Wat was een klein moment dat je de afgelopen tijd onverwacht blij maakte?

Tijdens een fietstochtje vond ik een schelp bij het kanaal. Toen ik hem tegen de zon hield, leek het ineens alsof hij licht gaf. Dat verraste me. Ik maakte er een foto van. Het is een zwanenmossel, denk ik. Zo'n mossel kan tientallen jaren leven; dit dunne schelpje heeft lang water gefilterd.

Leer meer over: Zoetwatermossels? 

2. Wat doe je graag als je niks hoeft?

Dan kijk ik graag filmpjes van de dierentuin. Afleveringen over hoe het daar gaat, achter de schermen. Ik geniet daar echt van. Wil je ook dierentuinfilmpjes kijken? 

🐯🐧🐨Check Bij ons in de Dierentuin

De dierentuin is in het echt dan ook mijn favorietje adres voor een uitje in mijn eentje.
Kijk hoe schattig.

3. Wat helpt jou als het even niet lukt?

Een gesprek met mijn man. En mezelf richten op iets wat wél lukt. Dat blijkt vaak zo veel meer te zijn dan ik op dat moment denk. 😊

Zelfs een sjaal breien.
Wel ietsje breder dan die in het plaatjes hieronder.

4. Welk gewoon ding geeft je de laatste tijd plezier?

Onze ijsberenpantoffels. Ik heb ze. Mijn man heeft ze. We zijn een kleine ijsberenfamilie.
Vorig jaar had ik ze ook, maar na verloop van tijd kwamen er gaten in. Volgens mijn man door buitengebruik. 

Dat de ijsberen van mijn man er na een jaar nog zo wit uitzien zal wel iets met het karakter van zijn sloffen te maken hebben.

5. Waar ga je tegenwoordig zorgvuldiger mee om dan vroeger?

Met mijn energie.
Ik kijk beter wat haalbaar is en wat niet, omdat ik merk dat ik niet van elastiek ben.
Dat maakt mijn leven overzichtelijker en ook iets prikkelarmer.
Precies wat ik nu nodig heb, zodat ik goed voor mezelf kan zorgen, en ook nog iets overhoud om te geven aan de mensen in mijn binnenste kring.

6. Wat is voor jou iets waar je dankbaar voor bent?

Dat ik weer kan zitten.
Dat klinkt misschien vreemd, maar na twee weken waarin zitten zó veel pijn deed, weet ik hoe bijzonder het is. Zittend kun je lezen, schrijven, kijken. Zitten is echt een onderschatte luxe. Dat ik dat weer kan, voelt rijk. 

Dankbaar!

♥ Vond je deze korte vraag en antwoord blog (Q&A) leuk? Kies dan een vraag die je bij je past en beantwoord die in een commentaartje.

--

PS De vogel in de vorige blog was een aalscholver met een witte buik. Ik had tot nu toe alleen zwarte aalscholvers gezien, dus ik vond dit heel bijzonder.

Ben ik een Pinguïn?

Ik zit hier in het zonnetje.
Hoog en droog

Komt er een jongetje voorbijfietsen:
“Papa! Kijk! Een pinguïn!”

Een pinguïn?! Waar dan?

Ik kijk naar links.
Zie een vliegtuig.
Geen pinguïn

Ik kijk naar rechts.
Zie nog een vliegtuig.
Geen pinguïn

Wacht. Bedoelde hij mij soms?
O nee, dat zal toch niet.

Ik spreid mijn vleugels. Wijd. Zo wijd als ik kan.

Kijk jongetje, let op! Ik duw mij borst naar voren.

Een pinguïn droogt zijn vleugels toch niet
op een eeuwenoude eik? 

Ik wel. Dus, wat ben ik?

P.S.
Pinguïns waggelen.
Ik niet.

---

Voor meer dieren, bezoek Eileen's blog: Zaterdagse Beestjes #626!

Kamille in de Winter

Het is donderdag, mijn fysiodag, maar ik wil me daar niet de hele dag door laten bepalen. Ik las ergens dat het helpt tegen december-somberheid om op zoek te gaan naar winterglimmers: kleine lichtpuntjes die zacht glanzen op de grijze dagen.

😊 en nee, ik ben niet somber.

Mijn adventskalender is zo’n winterglimmer. Ik kocht hem bij de Intratuin, van overgebleven cadeaugeld, en hij maakt me elke ochtend een beetje blij.

Vandaag maakte ik deurtje 11 open. Ik was zó benieuwd wat erachter zat.
Kamille! Lievelings, zei ik zacht. Mijn lievelingskruid.

Zo’n simpel zakje zaad maakt me zo happy. Ken jij dat gevoel ook? Misschien omdat het me midden in de winter al laat dromen over kamille die straks wiegt in de zomerwind, met die kleine witte bloemhoofdjes.

En dat is precies wat ik af en toe nodig heb:

een winterglimmer die zegt: er komt een nieuwe lente. 🌼

--

👉 Ik doe mee met Huisvlijt en Thankful Thursay.

Mijn week tussen de planten

Dag 6 van veel liggen en weinig zitten 😎 Het bos wacht wel en mijn plantjes leven helemaal op van mijn rugpijn-gedoe nu ik nergens heen ga. Eén van hen fluisterde zelfs: “Eindelijk kijkt ze naar ons, en niet naar die lelijke kale bomen.”

Nieuwe kerstcactus

Mijn nieuwe kerstcactus doet overdreven haar best. Overal knoppen en deze week zijn er twee prachtige bloemen uitgekomen. Natuurlijk maak ik daar foto’s van. 

Ik heb ook nog een kerstcactus van vorig jaar. Die staat in het voorraam. Eén bloem. En een heel eigen persoonlijkheid. Ze is op dit moment flink jaloers op de nieuwe kerstcactus. 

🌸 Een roze boeket

Het middelpunt van mijn woonkamer is een enorm roze boeket. Mijn zoon kwam er mee aanzetten. Een beterschapsboeket, omdat ik zoveel pijn had Zó lief. Die gerbera… kijk hoe mooi.

Mozaïekplantje

Vandaag was een ander plantje mijn slachtoffer. Het mozaïekplantje. De Latijnse naam is Fittonia albivenis. Als je het heel langzaam uitspreekt, lijkt het een geheimzinnige spreuk. O en leuk weetje: het wordt een zenuwplantje genoemd. 

Snap je waarom?

Ik zette een foto van dit plantje op Plant.Rieth met daaronder deze tekst: “I’ve had this tiny drama-queen of a plant for two whole weeks now, and it’s still alive. A winter miracle. Turns out that taking care of something green is surprisingly good medicine for the winter blues.”

En hier op mijn blog zeg ik tegen jullie: 

Koop een plantje om voor te zorgen als je last hebt van een winterdip. Kies wel een sterk plantje want als het doodgaat in de winter dan eh... krijg je een soort dubbele winterdip toch?

Ik hoop dat ik weer gauw naar het bos kan. Al regende het pijpenstelen, ik ging. Maar tot die tijd geniet ik van mijn vensterbank-paradijs. En van dat roze boeket natuurlijk.

Welke plantjes heb jij op dit moment in huis?