Vóór de warmte het bos in. Deze wandeling maakte ik op 12 juli, de dag dat ik positief testte op COVID. De zon was nog niet zo lang op. Loop je mee met mij? Dan weet je aan het einde van mijn blogbericht hoe mooi het deze ene morgen in het bos was.
≿━━━━༺❀༻━━━━≾
Met de camera het bos in
Ik zette mijn fiets neer en deed hem goed op slot. Met mijn camera stevig in de hand liep ik het schemerige bos in.
Japanse wijnbes en gewone vlier
Hoever zou de Japanse wijnbes zijn. Zover al! De kelkslippen zitten nog om de vrucht heen gevouwen, maar zodra de vrucht gaat kleuren, wijken ze terug. Misschien de volgende keer al? Naar de wijnbes stond een grote vlierstruik: de vruchtjes nog jong en groen.
Ik zag het licht
Ik liep een eindje door en sloeg toen een zijpad in, dat me dieper het bos in leidde. De schemer hing nog zwaar tussen de bomen maar toen ik me omkeerde om het pad zag ik het morgenlicht hier en daar al tussen het gebladerte heen naar beneden stromen. Ik wist dat licht sterker was dan de duisternis. Het zou overwinnen. Het zou heel zeker overwinnen.
Ik voel me thuis in het bos
De vogels floten om me heen. Ik rook vochtige aarde en heel veel andere geuren. Ik voel me zo thuis in het bos! Toen ik die week met COVID op bed lag, heb ik vaak aan deze wandeling gedacht. Dan deed ik mijn ogen dicht en beeldde me in hoe ik daar liep.
De zon die hoger en hoger steeg. Het sporenkapsel in de wind. Het lange gras, zo intens groen. De snelle mugjes, de geur van de laatste regen.
Vrachtauto met hout
Ik zag een vrachtauto met opgestapeld hout en maakte er een foto van. Die waren ook vroeg in het bos! Harde werkers. Het zand van het grindpad wolkte omhoog. Langzaam reed de auto weg naar de ingang van het bos. Ik maakte er een korte video van.
👇 En een foto.
Ochtendkoffie
Op het bankje aan de rand van een veld met jonge bomen, dronk ik mijn ochtendkoffie. De zon scheen hier fel op mijn hoofd. Ik kreeg het er warm van maar nam toch de tijd om wat foto's te maken. Alsof ik wist dat ik heel lang niet in het bos zou komen...
De paarse distelbloem met de hommel erop, het gras dat net gesponnen goud leek en zo zacht aanvoelde. Felroze, knikkend wilgenroosje met druppeltjes dauw op de bloemblaadjes. Het kevertje dat de top bereikte.
Wandelaars
Ik liep naar beneden, de heuvel af. Hier was het koeler door de bomen die het pad overschaduwden. Nu zag ik meer wandelaars tegen. Ze groetten me en ik kon het niet laten om me daarna om te draaien en een foto van hen te maken. Ik vond hen zo mooi.
Als ik later oud en grijs ben, wil ik ook in het bos wandelen. Het liefst iedere morgen!
👍 Ik was blij met jullie reactie op mijn vorige blogpost!
👇 Laat gerust een opmerking achter.
🌞 Lieve groetjes vanuit mijn achtertuin (foto hieronder)
