vrijdag 25 juli 2025

Kabouters spotten voor beginners

We waren eigenlijk al op weg naar huis. Museum achter de rug (vol opgezette beesten), auto in zicht. En toen zagen we het: een paadje het bos in.

We keken elkaar aan.
“Zullen we?”
En we deden het.


Wat bleek? Het was een kabouterpad.
De leukste die ik ooit heb gelopen.

Ik deel wat foto's — om te laten zien dat kabouters nog steeds bestaan. 

📍Je vindt dit kabouterpad, in het bos vlakbij natuurmuseum Holterberg. Daar schrijf ik een ander keertje over. Loop je even mee?




🎥 Ik maakte een korte video. Inclusief kabouterachtig muziekje. Gewoon, voor jou als je meeliep. Niet per se educatief. Wel leuk.

Bekijk de video hier 👇


🔍 5 tips voor beginnende kabouterspotters
  1. Kijk ook eens omhoog. Ze zeggen dat kabouters laag wonen… maar soms zitten ze gewoon op een schommel boven je hoofd. In Salland  dan hè.
  2. Verwacht niks. Dan zie je ineens een waslijn of een boomhuis. Kabouters hebben een zwak voor details.
  3. Loop langzaam. Kabouters rennen niet. En jij hoeft dat ook niet te doen.
  4. Neem iemand mee. Want samen verdwalen op een kabouterpad is leuker dan alleen de route volgen.
  5. Maak een foto als je een kabouter ziet. Anders gelooft niemand je.

Uitrusten op een paddenstoel als je moe bent

Praktisch
📍 Locatie: Nijverdal, bij Buitencentrum Sallandse Heuvelrug
👶 Leeftijd: officieel voor kabouterfans van 3 t/m 6 jaar. Wij vielen daar nét buiten
⏱️ Duur: ongeveer 45 minuten — tenzij je bij elk ding een foto maakt
🧭 Zoek onderweg steeds naar het volgende kabouterpaaltje — ze wijzen je de juiste route.

Heb jij ooit per ongeluk expres een kabouterpad gelopen
(En zo ja… hing er wasgoed? 🧦)

zaterdag 12 juli 2025

De zon ging onder, de maan kwam op

We gingen voor de zon. Maar het was de maan die ons verraste.

Terwijl we keken hoe het laatste licht de hemel kleurde, klom achter onze rug de maan omhoog – stil, rond, boven het open land.



Opeens zagen we haar. Het werd een avond met twee keer verwondering. Ik deel een paar foto’s. Niet perfect misschien, maar proef je het… die sfeer?

We vonden het zo mooi! Langzaam liepen we terug naar de auto. Eén keer stapte ik bijna op een kikker. Oh, ik zal een video in deze post plakken. Die lijkt zwart, maar als je het geluid hard zet hoor je dat het Niet stil was. Plus je ziet de maan.

Luister naar het kikker-concert!







Wat doet jou meer – de zon die ondergaat of de maan die opkomt?

woensdag 9 juli 2025

Blaadjes na de regen

De bladeren
Ze druipen. 

En ik voel het natte gras
onder mijn blote voeten
Ik adem diep in
en weer uit.
Zo fijn
om hier te zijn





Vind je ook dat het zoooo lekker ruikt na de regen?

PS. Deze foto's maakte in rondom ons vakantiehuis. 

zaterdag 5 juli 2025

Voor de duidelijkheid: ik ben een appelvink

Dat insect?

Per ongeluk. Vloog zó m’n snavel in.

Ik ben een appelvink, hè.
Geen spreeuw. Geen alleseter.

Wij eten liever beukennootjes.

Of een goeie kersenpit.
Iets met bite.

Maar goed… dat vliegje?
Smaakte best lekker.


👉 Kijk eens naar het uiteinde van zijn staart. Zo mooi wit!

Heb jij wel eens zo'n mooierd gezien?

--

💡 Linking to Eileen's critters 

vrijdag 4 juli 2025

Dagboek van Mees Maxima

Dagboek van Mees Maxima
25 juni – huisje 111

Lieve dagboek,

Vandaag smolt ik bijna op mijn tak. Geen wind, wél warm. Mijn drie meisje-meesjes – Amalia, Alexia en Ariane – hingen met open snavels tegen elkaar aan. En ik vroeg me serieus af of ze het zouden overleven.

Maar toen… kwam de tweebener. Het vrouwtje. Met dat haar als verdroogd nestmateriaal. Ze zette een bak op het terras. Glanzend. Vol water. En ik hoorde haar tegen de andere tweebener zeggen: “Arme vogels, ze kunnen niet zweten, hè?”

Nee, dat kunnen we niet. Dank u vriendelijk voor de erkenning. Ik vloog er direct naar toe en inspecteerde nauwkeurig de omgeving.

Zij ging door een gat het stenen bouwsel weer binnen. Ik zag haar een paar tellen later achter de doorzichtige muur tevoorschijn komen. Met dat ding voor haar gezicht waar ze altijd mee rondloopt. 

Toen floot ik het sein:
“Badders! Badders! NU!”

Ik hoorde mijn meisjes al aankomen.
Amalia dook als eerste – bommetje.
Alexia hupte er schuin in en verloor bijna haar evenwicht doordat ze te veel om zich heen keek.
Ariane? Die durfde eerst niet. Pas later, toen de andere twee alweer op de tak zaten, kwam zij. Ging midden in de bak zitten, spreidde haar vleugels en piepte: “Spa-dag.”

Ikzelf dompelde mijn staart. Dronk wat. Meer was niet nodig.
Ik hield mus en vink op afstand. En eekhoorn.
Misschien ga ik later nog in bad. Privémomentje. Met mijn Willem.


Achter het raam zag ik het tweebener glimlachen. Ik knipoogde naar haar.

De meisjes en ik? We kwamen die middag terug. Drie keer.
Elke keer stond het bakje er. Soms frisser. Soms voller.

Huisje 111? Officieel verkozen tot beste vakantieplek van het hele park.

Tot morgen,
Mees Maxima

maandag 30 juni 2025

Gewoon Gezellige Blog (10)

 Ik heb echt weer zin om een gezellige blog te schrijven over het wonder van het gewone. In vraag-en-antwoordvorm, omdat ik dat leuk vind. Lees je mee?

😀 Ik schrijf deze blog in stukjes en gebruik een mix aan foto’s. Hieronder het vakantiehuis bij dag en bij nacht.


1. Wat is jouw ultieme 'te warm om iets te doen'-activiteit?

Lezen! En bloggen. 

2. Wat ligt/staat er naast je terwijl je dit typt — en wat zegt dat over je dag vandaag?

Er staat een mini ventilator naast me. Verbind ik hem met m’n laptop, dan begint hij dapper te blazen alsof hij de Sahara moet verkoelen. Wat dat zegt over vandaag? Dat het warm wordt. Of dat ik me voorbereid op een hittegolf... in m’n werkkamer 💻💨🌞

---

Hieronder: vakantiefoto

3. Wat bracht je onverwacht aan het lachen de afgelopen dagen?

Niet echt een moment van schaterlachen, meer een blij gevoel. We hadden zulke mooie momenten in de vakantie — kleine dingen die raakten, onverwachte grapjes tussendoor, en gesprekken die ons dicht bij elkaar brachten. 

4. Welke zin, gedachte of uitspraak bleef deze week bij je hangen?

Vorige week stond er een grappige quote op de scheurkalender (die namen we mee) van mijn man: "Een selfie posten zonder filter is de hoogste vorm van zelfvertrouwen."

5. Welk klein moment of ding maakte vandaag mooier?

Mijn bureau. Dat ik het opruimde — eindelijk — en dat ik er nu weer achter zit. Met ruimte om te schrijven, te denken, te ademen. Het was maar een klein klusje, maar het gaf me rust. Alsof er in mijn hoofd ook een laatje dicht mocht.

6. Met wie had je laatst een mooi gesprek?

Met mijn man. Met mijn zoons. 

7. Hoe kom je aan genoeg beweging?

Door te wandelen. Iets korter dan normaal, maar ik ging. Vanmorgen al vroeg, vóór de warmte. En ja hoor, ik was trots op mezelf. Ik deed het gewoon. Terwijl de rest van de wereld nog sliep (niet echt - het was al bijna 8 uur), liep ik al buiten — één nul voor mij. 🏃‍♀️🌿🌞

De bijtjes waren ook al wakker.

8. Als je vandaag een symbool voor je stemming mocht kiezen, wat zou je kiezen?

😌 — zo’n gezicht dat net een diepe zucht heeft gelaten. Niet uit frustratie, maar uit: het is goed zo. Rustig, beetje loom van de warmte, maar tevreden.

9. Welk klein spulletje in huis maakt je vrolijk?

Mijn mini ventilator — cadeautje van mijn man. Klein gebaar, groot geluk als het warm wordt want we hebben geen airco.

10. Wat blijft er maar liggen, terwijl je weet dat het belangrijk is?

Huishoudelijke klusjes. Ze kijken me al dagen aan. Dus nu pak ik ze aan — in tijdsblokjes, met pauzes. #TeamTraagMaarDapper 

11. Wat gaf je vorige week, op een lastig of onzeker moment, toch een beetje moed?

Ik raakte laatst oververhit tijdens een verdwaal-wandeling (ja, ook nog verdwalen), en durfde even niet meer met dit warme weer. Maar we praatten erover, en toen ging ik toch weer. Eerst samen. Later alleen. Nu met hoed, waterfles en gezond verstand. 🌞🚶‍♀️💧

👉 ik kan niet goed zweten. Dat is de reden van oververhitting.


12. Welk boek, magazine of stukje tekst lees je momenteel – en wat doet het met je?

Ik las gisteren "De kinderen van het Achtste Woud" opnieuw en het raakte me net zo als de eerste keer.

Flaptekst: In De kinderen van het Achtste Woud vertelt Els Pelgrom het indrukwekkende verhaal van een meisje in de Tweede Wereldoorlog. Winter 1944. Het is de strengste winter in tijden. De oorlog lijkt bijna afgelopen, maar er wordt hevig gevochten om de stad Arnhem. De twaalfjarige Noortje en haar vader worden geëvacueerd en vinden onderdak in een boerderij op de Veluwe. Het leven is daar totaal anders dan ze gewend is – haast warm en gezellig. Maar steeds vaker kloppen er hongerige mensen uit de steden aan, en dan brengt het Duitse leger plots ook soldaten onder op de boerderij. Heel gevaarlijk, want in het bos bij de boerderij ontdekt Noortje dat er Joodse onderduikers verstopt zitten…

13. Wat is jouw stille overwinning van deze week – lichamelijk, emotioneel?

Dat ik een siësta neem. Het is warm, klam, benauwd. Op 30 juni loopt de temperatuur in Midden-Nederland op tot ruim 30 graden, en ons huis uit 1970 houdt die warmte goed vast. We hebben geen airco. Soms even liggen dus. Even niks. Ik werk tenslotte thuis hè 😌

14. Wat is een klein nieuw gewoonte-experimentje dat je probeert?

📱🚫
Nog steeds niet scrollen op Insta. Ik gebruik het dus bewust en kijk bewust bij mijn volgers, of de mensen die ik volg. 

---

Hieronder: onze thermometer aan de muur.

15. Wat staat er deze week op je planning?

Jaaa, als je dat eens wist. Het mooie gewone leven: schrijfmomenten, huishoudmomenten, vriendin komt even , dochter maakt badkamer schoon. Koken! Ik heb een paar leuke recepten gevonden. Vandaag eten we een broodje gehaktbal (met soep).

16. Stel je mocht één dag als een dier door het leven gaan: welk dier zou je kiezen en waarom?

k zou een icarusblauwtje willen zijn. Een klein vlindertje dat je vooral in juni en juli ziet op zonnige graslanden. Ze leven maar een paar weken, fladderen laag boven bloemen en lijken kwetsbaar — maar zijn toch best taai. Ik ben benieuwd hoe het voelt om zo licht te zijn, met vleugels van blauw fluweel, en de wereld te zien vanaf de rand van een bloem. 


Hierboven: een blauwtje Yep, mijn man viel duidelijk in de smaak. Het vlindertje bleef maar terugkomen — op zijn slipper, zijn knie, zijn hand... 🧂 Zout = voeding. Vlinders houden vast van een beetje zweet: een lekker mineralenshotje. Of het echt zo is...

17. Wat heb je deze week opgezocht op Google (of ergens anders), waar je nu om moet lachen?

Huishoudtips. Je komt thuis van vakantie en ineens wil je weten hoe je het beste je keukenkastjes schoonmaakt🧽😅

18. Wat heb je in de maand juni geleerd?

Dat je niet alles (tegelijk) hoeft. Dat vertragen soms het wijste is wat je kunt doen. En dat rust nemen geen pauze van het leven is, maar er gewoon bij hoort.

♥ Vond je deze vraag-en-antwoordblog (Q&A) leuk? Kies dan een vraag die je aanspreekt en deel je antwoord hieronder. Of neem alle vragen mee voor je eigen blog!

👉 Linked to the Huisvlijt LinkParty  (English bloggers are welcome too!)

donderdag 26 juni 2025

Zo zag onze vakantie eruit (beetje dan)

Het is stil op deze blog. Niet omdat ik niets te vertellen heb, maar omdat ik op mijn fotoblog tijdelijk overgestapt ben naar een andere taal: die van vakantie.

3 vakantiefoto's

📸 Foto 1

Middaglicht in het vakantiehuis. Ik vond het kleine raampje leuk.

Het licht viel niet zomaar naar binnen. Het landde. En vulde de kamer met zonnegoud

📸 Foto 2

In Overijssel zijn óók eekhoorntjes. Verrassing. We zagen er twee en deze at op de tuintafel van wat zaadjes. 

Een eekhoorn op de tuintafel is geen groot nieuws. Tenzij je op vakantie bent, koffie drinkt, niets hoeft — en dan ineens zo’n klein wonder op ooghoogte ziet


📸 Foto 3 

We waren samen — en dat was genoeg. Achter onze handen staat een kaarsje. Die zie je niet op de foto. Maar het licht was er wel.

Wat je ziet: twee handen en wat licht.
Wat je niet ziet: hoeveel dat betekende.

De koffers zijn nog niet gepakt, maar het einde van onze zomervakantie komt in zicht.
Tot later!