De dag van Lucky

Lucky hier!

Ik zit in de boom

en druk mijn snuit ertegenaan.

Oh! Wat zie ik daar?

Zie ik het goed?

Ik spring uit de boom,

ren door het gras.

Mijn snorharen trillen.

Een glinsterplek!

Midden op dat hoge ding op poten.

Is het water?

Ik waag de sprong.

Nu ben ik heel dichtbij.

Het glimt zo mooi.

Ik buig me voorover.

Hé, wie is dat?

Ik zie iemand in het water.

Het lijkt mijn broertje.

Is hij het?

Ik duw mijn neus naar beneden.

Ieuwww! mijn neus wordt nat.

Ik zie mijn broertje niet meer.

Het is water, ik wist het.

Fris en koel.

Maar wacht… wat drijft daar?

Rond. Bruin. Pinda, pinda!

Ik zet mijn poot in het water.

Ik wil die pinda.

Ik probeer hem te pakken met mijn…

met mijn tanden.

Het lukt, het lukt, het lukt…

bijna, bijna…

HAP!

Krák. Dat is lekker!

Ik stop mijn wangen vol.

Ik kijk opzij.

Ik zie een snavel.

Een blauwe veer.

Ik zie Gaai

Nu wil hij

Hij kijkt niet naar mij.

Gelukkig maar

Ik knabbel mijn pinda helemaal op.

Gaai is weg

Ik probeer het gauw nog eens,

nog eens.

 Gaai komt altijd terug

Ik weet dat, daarom snel, snel...

Ik wil de pinda's allemaal

ze zijn van mij

Mijn glinsterplek.

Mijn pinda’s.

Mijn dag is top. 

🐿️✨

En sssst… niet verklappen.

Mama-eekhoorn zei:
“Alleen hazelnoten & beukennootjes vandaag!”
Maar deze pinda’s…
zijn zóóó knabbel-lekker!

Ik wens jullie een fijne dag,

dat jullie maar veel pinda’s mogen vinden

krák, knabbel, knisper 

kleine gelukjes die je dag beter maken.

Twee-beners moeten gewoon net als ik een voorraadje aanleggen  voor de herfst— schrijf je mooie momenten op, dan kun je er later weer op knabbelen.” 

Knabbelgroetjes van mij,

Lucky

--

Linking to Eileen's critters

Linking to Huisvlijt

Ik zag een wolf

 🐺 Wolf in het vizier 

Het lijkt wel alsof de wolf Nederland heeft veroverd. In augustus 2025 duikt hij overal op: in krantenkoppen, op sociale media en zelfs op de camera’s van wandelaars. Boeren maken zich zorgen, natuurliefhebbers juichen, ouders zijn ongerust… en sommige bosgebieden worden afgesloten.

En ik? Ik zag er eentje van heel dichtbij. 

Hij had me niet in de gaten toen ik langzaam dichterbij sloop. Een echte, volwassen wolf — zo groot. Heel anders dan een herdershond. Gelukkig stond hij veilig achter glas in Natuurmuseum Holten. Zo kreeg ik de kans om hem eens rustig van dichtbij te bewonderen. 

Het was een wolf
En ja, toen ik deze zag, wist ik dat de "hond" die ik in 2024 zag rennen in het veld óók echt een wolf was. Ik heb me niet vergist.

Een wolf die nooit op pad gaat
Er stond zelfs een bankje naast dit natuurtafereel. Ideaal om even te zitten en op je gemak te genieten van een wolf die nooit op pad gaat en zelfs de reeën — die ook in de opstelling stonden — keurig met rust laat.

🐺 Dat maak je in het wild niet mee.

Superleuke ontmoeting

Er hing ook een bordje met informatie, maar eerlijk gezegd: ik was zó onder de indruk dat ik vergat te lezen wat er op stond. Dus ja, ik zag in mijn vakantie een wolf van héél dichtbij. Een superleuke ontmoeting — en nog helemaal veilig ook.

Korte video 

Leuk detail
Dit museum en ik hebben al een wat langere geschiedenis.  Ik kwam er voor het eerst toen ik kind was, samen met mijn ouders. Later, als jonge mama, kwam ik terug met onze kinderen. En nu, jaren later, stond ik er weer — dit keer met mijn man, zonder kinderen, want die zijn inmiddels volwassen. 

Misschien vertel ik later meer over dit mooie museum.

In welk museum ter wereld heb jij ooit oog in oog gestaan met een dier dat gelukkig veilig achter glas stond? 

---

👉 Deze blog kwam vandaag online, maar ik schreef hem eerder.

Linkparty van Nicole. Doe je ook mee?

Kabouters spotten voor beginners

We waren eigenlijk al op weg naar huis. Museum achter de rug (vol opgezette beesten), auto in zicht. En toen zagen we het: een paadje het bos in.

We keken elkaar aan.
“Zullen we?”
En we deden het.

Wat bleek? Het was een kabouterpad.

De leukste die ik ooit heb gelopen.

Ik deel wat foto's — om te laten zien dat kabouters nog steeds bestaan. 

📍Je vindt dit kabouterpad, in het bos vlakbij natuurmuseum Holterberg. Daar schrijf ik een ander keertje over. Loop je even mee?

🎥 Ik maakte een korte video. Inclusief kabouterachtig muziekje. Gewoon, voor jou als je meeliep. Niet per se educatief. Wel leuk.

Bekijk de video hier 👇

🔍 5 tips voor beginnende kabouterspotters

1. Kijk ook eens omhoog. Ze zeggen dat kabouters laag wonen… maar soms zitten ze gewoon op een schommel boven je hoofd. In Salland  dan hè.
2. Verwacht niks. Dan zie je ineens een waslijn of een boomhuis. Kabouters hebben een zwak voor details.
3. Loop langzaam. Kabouters rennen niet. En jij hoeft dat ook niet te doen.
4. Neem iemand mee. Want samen verdwalen op een kabouterpad is leuker dan alleen de route volgen.
5. Maak een foto als je een kabouter ziet. Anders gelooft niemand je.

Praktisch
📍 Locatie: Nijverdal, bij Buitencentrum Sallandse Heuvelrug
👶 Leeftijd: officieel voor kabouterfans van 3 t/m 6 jaar. Wij vielen daar nét buiten
⏱️ Duur: ongeveer 45 minuten — tenzij je bij elk ding een foto maakt

🧭 Zoek onderweg steeds naar het volgende kabouterpaaltje — ze wijzen je de juiste route.

Heb jij ooit per ongeluk expres een kabouterpad gelopen
(En zo ja… hing er wasgoed? 🧦)

Blaadjes na de regen

De bladeren
Ze druipen. 

En ik voel het natte gras
onder mijn blote voeten
Ik adem diep in

en weer uit.

Zo fijn

om hier te zijn

Vind je ook dat het zoooo lekker ruikt na de regen?

PS. Deze foto's maakte in rondom ons vakantiehuis. 

Voor de duidelijkheid: ik ben een appelvink

Dat insect?

Per ongeluk. Vloog zó m’n snavel in.

Ik ben een appelvink, hè.
Geen spreeuw. Geen alleseter.

Wij eten liever beukennootjes.

Of een goeie kersenpit.
Iets met bite.

Maar goed… dat vliegje?
Smaakte best lekker.

👉 Kijk eens naar het uiteinde van zijn staart. Zo mooi wit!

Heb jij wel eens zo'n mooierd gezien?

--

💡 Linking to Eileen's critters 

Dagboek van Mees Maxima

Dagboek van Mees Maxima
25 juni – huisje 111

Lieve dagboek,

Vandaag smolt ik bijna op mijn tak. Geen wind, wél warm. Mijn drie meisje-meesjes – Malia, Lexia en Riane – hingen met open snavels tegen elkaar aan. En ik vroeg me serieus af of ze het zouden overleven.

Maar toen… kwam de tweebener. Het vrouwtje. Met dat haar als verdroogd nestmateriaal. Ze zette een bak op het terras. Glanzend. Vol water. En ik hoorde haar tegen de andere tweebener zeggen: “Arme vogels, ze kunnen niet zweten, hè?”

Nee, dat kunnen we niet. Dank u vriendelijk voor de erkenning. Ik vloog er direct naar toe en inspecteerde nauwkeurig de omgeving.

Zij ging door een gat het stenen bouwsel weer binnen. Ik zag haar een paar tellen later achter de doorzichtige muur tevoorschijn komen. Met dat ding voor haar gezicht waar ze altijd mee rondloopt. 

Toen floot ik het sein:
“Badders! Badders! NU!”

Ik hoorde mijn meisjes al aankomen.
Malia dook als eerste – bommetje.
Lexia hupte er schuin in en verloor bijna haar evenwicht doordat ze te veel om zich heen keek.
Riane? Die durfde eerst niet. Pas later, toen de andere twee alweer op de tak zaten, kwam zij. Ging midden in de bak zitten, spreidde haar vleugels en piepte: “Spa-dag.”

Ikzelf dompelde mijn staart. Dronk wat. Meer was niet nodig.
Ik hield mus en vink op afstand. En eekhoorn.
Misschien ga ik later nog in bad. Privémomentje. Met mijn Willem.

Achter het raam zag ik het tweebener glimlachen. Ik knipoogde naar haar.

De meisjes en ik? We kwamen die middag terug. Drie keer.
Elke keer stond het bakje er. Soms frisser. Soms voller.

Huisje 111? Officieel verkozen tot beste vakantieplek van het hele park.

Tot morgen,

Mees Maxima

Zo zag onze vakantie eruit (beetje dan)

Het is stil op deze blog. Niet omdat ik niets te vertellen heb, maar omdat ik op mijn fotoblog tijdelijk overgestapt ben naar een andere taal: die van vakantie.

3 vakantiefoto's

📸 Foto 1

Middaglicht in het vakantiehuis. Ik vond het kleine raampje leuk.

Het licht viel niet zomaar naar binnen. Het landde. En vulde de kamer met zonnegoud

📸 Foto 2

In Overijssel zijn óók eekhoorntjes. Verrassing. We zagen er twee en deze at op de tuintafel van wat zaadjes. 

Een eekhoorn op de tuintafel is geen groot nieuws. Tenzij je op vakantie bent, koffie drinkt, niets hoeft — en dan ineens zo’n klein wonder op ooghoogte ziet

📸 Foto 3 

We waren samen — en dat was genoeg. Achter onze handen staat een kaarsje. Die zie je niet op de foto. Maar het licht was er wel.

Wat je ziet: twee handen en wat licht.
Wat je niet ziet: hoeveel dat betekende.

De koffers zijn nog niet gepakt, maar het einde van onze zomervakantie komt in zicht.
Tot later!