Een klein avontuur langs het fietspad

Flesje water en camera in de fietstas en gáán! De wind blies hard in mijn gezicht. Ik wist niet dat het zo hard waaide. Na een paar kilometer vechten sloeg mijn hart op hol. Mijn benen werden slap, mijn armen voelde zwaar. 

Toch trapte ik stug door. 

Ik wilde naar het bruggetje.
Naar mijn bankje bij de eik.
Ik wilde daar even zitten en naar de wolken kijken.

De wind was me te sterk
Maar eerlijk is eerlijk: ik redde het niet. Op het smalle fietspad draaide ik me wat stuntelig om. Je bekijkt het maar, zei ik tegen de wind, ik ga niet meer met je vechten. 

😊 Ik maak nog wel even een foto van een rietpluim die niet stil wilde staan.

Boerenwormkruid plus vinger
Wat voelde het terugfietsen anders. Fijn de wind in mijn rug. Diep ademhalen, kijk om je heen! Ik zag boerenwormkruid in de berm. Jou wil ik hebben, dacht ik. Dat komt zo: over dit kruid las ik juist deze week iets moois. Enthousiast sneed een flinke bos stengels af

… en bijna ook mijn vinger. Wat een bloed. Ik keek er beteueterd naar en stopte mijn zakmes terug in de tas. En spoelde de wond schoon met het laatste water uit mijn flesje. 

Klein avontuur (volgende keer pleisters mee)
De bloemen mochten meerijden in mijn fietstas en die zere vinger ... nou, ik zag het maar als een soort souvenirtje. Gelukkig stopte het bloeden en nu ik mijn blog schrijf kan ik er wel om lachen. Mijn vinger zit er nog aan hoor, Een simpel, maar diep snijwondje.

Geen heldentocht, wel een klein avontuur. Windkracht 4 à 5 op het vlakke land is een hard windje om tegen in te fietsen. O en ik ben van plan om de volgende keer pleisters mee te nemen. Je weet maar nooit...

Dit is wat ik zag onderweg:

• vlasbekjes (gele leeuwenbek)
• een eenzame ooievaar
• koeien in de wei
• en nog veel meer...

Mais video
Ik zag ook mais dat zo mooi ruiste in de wind.
(zie video hieronder)

Boerenwormkruid maakt mij blij
Thuis zocht ik het boerenwormkruid-citaat op in het boek.
Leuk om het te delen

Boerenwormkruid maakt mij blij. Het is een trooster voor de sombere ziel in de zomerregen en voegt vreugde toe aan een zonovergoten dag. Zijn romig gele bloemschijfjes, zijn stevige stengel en het diepe groen van het blad: ze stralen allemaal een intense levenslust uit. Hier ben ik, en zie maar dat je me weg krijgt.

Volgens de auteur Lucette M. Faber gaat zo'n veldboeket 10 dagen mee.
Als je het water regelmatig ververst. Dat dan weer wel.

 

Welke kleine verrassingen?

Je hebt nou eenmaal niet altijd zon en meewind. Maar verrassend genoeg vond ik op de terugweg toch iets om van te genieten.

Welke kleine verrassingen kwam jij deze week onderweg tegen?