Tien dagen rust op Coldenhove

Tien dagen op Coldenhove, midden in het bos. De eerste dagen: zon, wat mist, dauw op het gras.

En telkens diezelfde gedachte: we zijn er even uit. 
We zaten buiten met koffie, of aan de grote tafel binnen.
Soms samen op de bank, pratend, luisterend, kijkend naar de bomen rond het huisje.

Wandelen en verwonderen

Ik wandelde elke dag, tussen de twee en de vijf kilometer, door het bos rondom Coldenhove.
Dat voelde goed. Meer hoefde niet; ik was tenslotte op vakantie, niet op de vlucht.
Binnen mijn grenzen blijven gaf ruimte om stil te staan bij de geur van het bos,
bij het mos dat zacht glansde in de schaduw,
te knielen bij paddenstoelen en bosmieren (die zag ik ook, en dat verbaasde me),
en te turen naar bladeren die dag na dag verder kleurden.

Dat was genoeg. En het maakte me blij.

Niet alles blijft thuis

Wie denkt dat donkere dingen thuisblijven, heeft het mis.
Je pakt ze mee in je koffer, denk ik wel eens... er is altijd wel plek tussen de handdoeken voor iets wat je liever had laten liggen.
Of ze achterhalen je via een plotseling appje.
Soms werkgerelateerd, soms niet.

En toch geeft dat juist diepte: een kans om te groeien in loslaten, of in het zorgvuldig parkeren van iets.

 

Kleine leuke dingen

O ja... en ik breide verder aan mijn vingerloze handschoenen; het soort project waar je nooit écht mee klaar bent, maar dat maakt niks uit. Breiwerk op vakantie is net als vakantie zelf: je denkt dat je iets afrondt, maar eigenlijk ontrafelt je er alleen maar een soort van rust mee.

Ik las stukjes in Het Grote Vertraagboek van Flow en verzamelde mooie zinnen. Wie houdt nog meer van mooie zinnen? Deel er een paar in een commentaartje.

We maakten ook een paar korte uitjes, maar die krijgen een andere keer een plekje in mijn blog. 

Een beetje humor

Mijn man maakte kunst met AI en zette mij op een vliegenzwam.
Mijn gezicht voelt niet als dat van mij, dus plakte ik er een brilletje op (die miste ik).
De paddenstoel is gelukkig wél echt. Zijn kunst verdient een plek in mijn vakantie blog

Wat blijft

Tien dagen weg op Coldenhove, in een huisje tussen de bomen. Rust is niet te plannen, dat heb ik wel geleerd. Maar ik probeer haar nu thuis niet meteen kwijt te raken. 

PS Vorig jaar schreef ik ook over een vakantiehuisje in de herfst.

💬Wat is één positief iets dat jij meenam uit de achterliggende week?