Natte boomstammen en glim-glim op mansbloed

Ik zette mijn fiets vast aan de houten rek en liep daarna in de richting van het bos. Wat heerlijk om hier weer te zijn. De regen had het lekker afgekoeld en dat maakte dat ik dit keer geen branderige voeten had in mijn schoenen. Nog niet tenminste.

Zou het droog blijven?
Zou het droog blijven? Ik keek af en toe omhoog, tussen de dichte bladerkruinen. Het waaide en de zon scheen. Maar af en toe verstopte ze zich achter een wolk. Ik checkte één keer mijn telefoon. Om 11 uur zou er een buitje kunnen vallen. Maar dat was nog lang niet. 

Misschien hield ik het droog 🌂

 

Natte boomstammen
Ik wandelde omhoog langs het glooiende pad. De boomstammen rechts naast me waren behoorlijk nat. Ik vind dat mooi om te zien en bedenk me dat het goed is om hier plaatjes van te schieten. Misschien kan ik dit delen. Veel mensen zien dit niet. Hardlopers rennen eraan voorbij. Anderen komen nooit in het bos. Ik stond even stil om er een foto van te maken. Dat vind ik zo fijn aan alleen wandelen. Je bepaalt gewoon zelf wanneer je stilstaat om ergens wat langer naar te kijken. Om foto's te maken. Om op adem te komen.

Glim-glim op mansbloed
Iets verder glinsterden druppels regenwater op de bladeren van de mansbloed me tegemoet. De bladeren van hertshooi zijn best interessant. Soms lijken ze de stengel bijna te omhelzen, wat er best cool uitziet. Als je over zo'n blad wrijft, komt er een subtiel aromatisch geurtje vrij. Ze zijn niet echt groenblijvend, maar blijven wel behoorlijk lang aan de struik hangen voordat ze uiteindelijk loslaten.

Bessen aan mansbloed
Ik heb ook wat plaatjes gemaakt van druppels maar ook van de bessen. Die zijn eerst rode maar later in het seizoen worden ze paars-zwart. In de winter blijven ze aan de struik zitten.

Mieren op steeltje
Zo grappig... pas thuis zag ik het groepje mieren op de steel. Dat verrast me elke keer; dat als ik de foto's klaar maak voor mijn blog ik dan nieuwe dingen ontdek die ik in het bos helemaal niet zag!

Zonschade
Zo ontdek ik dat de bladeren best wat zonneschade hebben ontwikkelt tijdens die hete zomerdagen. Dat kan ook bijna niet anders. Overmatig zonlicht kan de bladeren verbranden, vergelijkbaar met een zonnebrand op je huid. Soms is het zo dat intense zonnestraling leidt tot overmatige verdamping van vocht uit de bladeren,. Dan gaan ze verwelken. Gelukkig is dat niet het geval bij deze struik. Hij staat al jaren langs het bospad en kan gelukkig wel tegen een stootje.

Ik stop met schrijven. Wat was het heerlijk om te wandelen en even alles los te laten. Dat probeer ik maar het lukt niet helemaal.

Tot blogs!