Ik had veel onderzocht, scherp nagedacht. Zo’n dag waarop ik maar blijf graven, terwijl ik eigenlijk te moe ben. Nog één laag afpellen. Totdat je niet meer kunt en je moet stoppen met je research.
Yes, ik ben geen machine.Ik kan gewoon niet eindeloos doorgaan.
Het bos in
De volgende ochtend voelde ik het meteen. Ik was moe van het urenlange research doen. Dus stuurde ik mezelf het bos in.
Ik zette mijn fiets bij de ingang en liep de heuvel op. De mist hing tussen de stammen van de bomen. Je hoeft helemaal niks, zei ik tegen mezelf. En eerlijk? Al zou ik geen natuurmens zijn, dan zou het beeld van een bos in de mist nog zou dit me raken.
Heeft het niet iets heel speciaals?
Even zitten
Ik sloeg rechtsaf, nog eens rechtsaf, en daar stond mijn boomstronk. Mijn vaste plek om bij te komen. Ik ging zitten en liet eindelijk mijn schouders zakken. De bomen vragen niks. Dat vind ik zo’n opluchting: niemand die iets wil weten of die mijn gedachten wil ‘snappen’. En ik hoef niet te analyseren, geen onderzoek te doen. Gewoon alleen maar kijken. En hardop zeggen wat ik zag:
Zwam tussen het mos, slaap lekker lieveheersbeestjes, wow wat ben je rood eikenblad, pijpenstrootje ligt plat op het pad, winterkoninkje jaaaa, een hardlope, o ik hoor ganzen, mooie mist hè, spinnenwebjes en...
Kleine lichtjes
Toen begon het te miezeren. Er vielen druppeltjes op het scherm van mijn telefoon. Ik keek ernaar en ineens zagen ze eruit als flonkerende kerstlichtjes. Rood, groen, blauw. Heb jij dat wel eens gezien bij op je scherm? Elk druppeltje vormt dan een lensje dat de pixels vergroot. Ik vond het zo gaaf.
Op de terugweg
Toen ik terugliep dacht ik: het zat niet in grote stappen, ook niet in een lange wandeling maar in zo’n klein moment op een boomstronk waarop ik mezelf weer even terugvond. Weg met die hyperfocus. Kom maar gewoon weer in het hier en nu.
Het mag simpel.
En soms is een neus even buiten de deur steken en diep inhaleren ook lekker.
---
Deze wandeling maakte ik op 25 november
Oh those misty forest pictures are so beautiful!!
BeantwoordenVerwijderenI look for fog in poems, in the moody parts of novels, on the streets, on the roads, in the forest.
BeantwoordenVerwijderenI look for it in fiction and in reality.
I love fog because it makes what is clearly visible appear blurry.
You did well to go to the forest to recharge your batteries so that you can continue what you are tired of doing.
The pictures are very nice! Thank you for them! Éva
Beautiful photographs, thank you for sharing them here.
BeantwoordenVerwijderenAll the best Jan