Waar denk jij aan bij geel?

Geel is de kleur die me altijd blij maakt. Het is de kleur van bloemen die hun gezicht naar de zon keren. Deze zomer zag ik zóveel geel. 

Hierboven: een insect dook diep in een gele bloem langs het pad. Ik legde haar vast tijdens mijn wandeling. Zie je het gele stuifmeel op het lijfje? Geweldig vond ik dat. Ze is op weg naar een andere bloem.

De foto’s hieronder maakte ik ook deze zomer. Ik stopte tijdens een fietstochtje bij een boerderij en kocht daar droogbloemen voor een prikkie. Kijk hoe mooi dat honinggele naast het roze staat, lijkt wel alsof de kleuren elkaar laten stralen.

Voor het kantoorraam achter ons huis bloeide mijn White Moon-zonnebloem. Geen felgeel, maar vanillekleurige bloemblaadjes die in de zon bijna wit leken te worden, met in het midden dat mooie iets donkerder hart.

Wat heb ik er deze zomer van genoten!
Van deze speciale zonnebloem.

Nostalgie

Als ik nu mijn ogen dichtdoe en aan het geel van eerder zomers denk, dan komt er van alles boven: de banaan-gele saromapudding die mijn moeder maakte, het gele opblaas-zwembad op een warme zomerdag, en vooral de fles sinas met prik in de koelkast — waaruit ik natuurlijk dronk zonder glaasje, gewoon zo uit de fles.

🌞🌼✨ Geel hoeft niets uit te leggen. Het straalt gewoon. Ik word er vrolijk van.

Waar denk jij dan aan bij geel?

De dag van Lucky

Lucky hier!

Ik zit in de boom

en druk mijn snuit ertegenaan.

Oh! Wat zie ik daar?

Zie ik het goed?

Ik spring uit de boom,

ren door het gras.

Mijn snorharen trillen.

Een glinsterplek!

Midden op dat hoge ding op poten.

Is het water?

Ik waag de sprong.

Nu ben ik heel dichtbij.

Het glimt zo mooi.

Ik buig me voorover.

Hé, wie is dat?

Ik zie iemand in het water.

Het lijkt mijn broertje.

Is hij het?

Ik duw mijn neus naar beneden.

Ieuwww! mijn neus wordt nat.

Ik zie mijn broertje niet meer.

Het is water, ik wist het.

Fris en koel.

Maar wacht… wat drijft daar?

Rond. Bruin. Pinda, pinda!

Ik zet mijn poot in het water.

Ik wil die pinda.

Ik probeer hem te pakken met mijn…

met mijn tanden.

Het lukt, het lukt, het lukt…

bijna, bijna…

HAP!

Krák. Dat is lekker!

Ik stop mijn wangen vol.

Ik kijk opzij.

Ik zie een snavel.

Een blauwe veer.

Ik zie Gaai

Nu wil hij

Hij kijkt niet naar mij.

Gelukkig maar

Ik knabbel mijn pinda helemaal op.

Gaai is weg

Ik probeer het gauw nog eens,

nog eens.

 Gaai komt altijd terug

Ik weet dat, daarom snel, snel...

Ik wil de pinda's allemaal

ze zijn van mij

Mijn glinsterplek.

Mijn pinda’s.

Mijn dag is top. 

🐿️✨

En sssst… niet verklappen.

Mama-eekhoorn zei:
“Alleen hazelnoten & beukennootjes vandaag!”
Maar deze pinda’s…
zijn zóóó knabbel-lekker!

Ik wens jullie een fijne dag,

dat jullie maar veel pinda’s mogen vinden

krák, knabbel, knisper 

kleine gelukjes die je dag beter maken.

Twee-beners moeten gewoon net als ik een voorraadje aanleggen  voor de herfst— schrijf je mooie momenten op, dan kun je er later weer op knabbelen.” 

Knabbelgroetjes van mij,

Lucky

--

Linking to Eileen's critters

Linking to Huisvlijt

Zomer met een vleugje herfst

Vanmorgen vroeg ging ik met mijn camera het bos in. Alles was nog stil, alleen wat dauw in het gras en het eerste zonlicht dat door de bomen brak.

Bij een oud houten hek bleef ik staan. Het stond halfopen, alsof het zei: kom maar verder. Dat moest ik vastleggen.

Even later zag ik in het gras een fijn spinnenweb vol druppeltjes. Zo teer en toch zo mooi geweven — glinsterend alsof het van glas was. Ik vond het moeilijk om vast te leggen. 

Mijn schoenen en broekspijpen werden helemaal nat want ik moest een eindje door het gras lopen om er te komen.

En toen ik verderliep, viel het licht tussen de bomen door over het pad. Ik keek omhoog. Schaduw en zon speelden samen door de kruinen, alsof de zomer en de herfst elkaar daar een hand gaven.

Sommige bladeren verkleuren al. Augustus 2025? Twee seizoenen ademen tegelijk. Ik zag het. Ik rook het. In de geur van het bos verschuift de tijd.

Drie foto’s, drie kleine momenten. Soms is dat genoeg om je dag mee te beginnen.

Oooh, een motje!

Ik wilde gewoon de hei fotograferen.
Maar toen dacht ik ineens: wat zit daar eigenlijk op?

Inzoomen… oooh, een motje! 🦋
Niet helemaal scherp, niet helemaal volmaakt, maar het moment zélf was dat wel. Bijna dan 😉.

En eerlijk? Ik had er zoveel plezier in. Soms zijn dat de leukste foto’s: niet omdat ze perfect zijn, maar omdat het moment je verraste.

De hei gaf me een cadeautje met vleugels. 

---

Doe je mee met de linkparty van Huisvlijt? 

Miss Chrysant 2025

Ik kreeg haar in de zomer — mijn lievelingskleur, warm oranje. Toen het regende, haalde ik haar naar binnen. Nu staat ze al weer wat dagen buite want het is warm en zonnig. 

Houdt ze van!

Stond ze trots op de tuintafel en riep “Hé! Jij daar! Schrijf eens over míj op je blog!” Dus bij deze.
Dit is ze dan: totaal overtuigd dat ze de ster is van het internet.

Wat een mooi plantje!

Welke kleur chrysant vind jij het mooist? 🌼

Is het bos in augustus saai?

Mijn wandeling: 11 augustus 2025

Daaraan weet ik dat echt het augustus is! Geen vogelconcert meer. Alleen ergens ver weg het schorre geroep van een stelletje Vlaamse gaaien. Ik hoorde een enkel meesje, maar verder was het stil — een teken dat de zomer op z’n eind loopt.

🐦❌🎶

Het vroege morgenlicht in augustus? Prachtig! De zon staat 's ochtends lager dan in juli. Daardoor legt het licht een langere weg af door de atmosfeer. Koelere nachten geven vaker dauw of nevel, waardoor het licht ook zachter en diffuser wordt.

Ik hou ervan.

Kleine holletjes op mijn pad

Op een bospad zag ik ineens beweging: een wesp kroop uit een klein holletje in de grond. Het pad lag vol lag met hoopjes zand. Waarschijnlijk graafwesp-werk: nest graven, prooi erin, eitje erop — en klaar is het ontbijtbuffet voor de larve. Een favoriete augustusbezigheid 

Ik zag maar één wesp — en natuurlijk was ik te laat voor de foto. Dus krijgen jullie alleen het holletje te zien… de hoofdrolspeelster was al gevlogen. 🐝

Klein zwammetje

Verderop ontdekte ik een piepklein zwammetje. Zo schattig, dat ik me in allerlei bochten wrong om er een goede foto van te maken. Het groeide onder een uitstekend stuk hout. 

Bekentenis: eigenlijk zat hij verstopt onder blaadjes. Die heb ik met een takje weggeprutst, tot hij er helemaal klaar voor was om op de foto te gaan.

🍄Rara, wat is dit voor een zwam?

9 jaar!

Ik bedacht onder het wandelen dat ik 9 jaar in dit bos wandel (1 of 2 keer per week) — dat voelt soms alsof ik een gratis seizoens-abonnement heb. Iedere keer verrast het bos me weer. Elk seizoen heeft z'n eigen charme.

🌳🌲🌳🌲

De geur van het bos? Die zou ik in een potje willen stoppen en aan jullie laten ruiken: wat ruik je? wat ruik je? Iedereen zou dan iets anders zeggen. Maar dat kan niet. Dus hou ik het bij beelden. 

Slakje op zwam

Ik sluit af met een naaktslak op een dennenvoetzwam. Gave schutkleur. Die lag daar lekker te zonnen. En te eten. Naaktslakken zijn dol op paddenstoelen, vooral op het zachte vruchtvlees en de sporenlaag.

Het is hier zoooo mooi!

---

Wat voor leuks zag jij vandaag?

Ik zag een wolf

 🐺 Wolf in het vizier 

Het lijkt wel alsof de wolf Nederland heeft veroverd. In augustus 2025 duikt hij overal op: in krantenkoppen, op sociale media en zelfs op de camera’s van wandelaars. Boeren maken zich zorgen, natuurliefhebbers juichen, ouders zijn ongerust… en sommige bosgebieden worden afgesloten.

En ik? Ik zag er eentje van heel dichtbij. 

Hij had me niet in de gaten toen ik langzaam dichterbij sloop. Een echte, volwassen wolf — zo groot. Heel anders dan een herdershond. Gelukkig stond hij veilig achter glas in Natuurmuseum Holten. Zo kreeg ik de kans om hem eens rustig van dichtbij te bewonderen. 

Het was een wolf
En ja, toen ik deze zag, wist ik dat de "hond" die ik in 2024 zag rennen in het veld óók echt een wolf was. Ik heb me niet vergist.

Een wolf die nooit op pad gaat
Er stond zelfs een bankje naast dit natuurtafereel. Ideaal om even te zitten en op je gemak te genieten van een wolf die nooit op pad gaat en zelfs de reeën — die ook in de opstelling stonden — keurig met rust laat.

🐺 Dat maak je in het wild niet mee.

Superleuke ontmoeting

Er hing ook een bordje met informatie, maar eerlijk gezegd: ik was zó onder de indruk dat ik vergat te lezen wat er op stond. Dus ja, ik zag in mijn vakantie een wolf van héél dichtbij. Een superleuke ontmoeting — en nog helemaal veilig ook.

Korte video 

Leuk detail
Dit museum en ik hebben al een wat langere geschiedenis.  Ik kwam er voor het eerst toen ik kind was, samen met mijn ouders. Later, als jonge mama, kwam ik terug met onze kinderen. En nu, jaren later, stond ik er weer — dit keer met mijn man, zonder kinderen, want die zijn inmiddels volwassen. 

Misschien vertel ik later meer over dit mooie museum.

In welk museum ter wereld heb jij ooit oog in oog gestaan met een dier dat gelukkig veilig achter glas stond? 

---

👉 Deze blog kwam vandaag online, maar ik schreef hem eerder.

Linkparty van Nicole. Doe je ook mee?