Winterwonderland: boswandeling in maart

Het bos zat de laatste weken constant in mijn hoofd: zal ik gaan, zal ik gaan? Toch ging ik het niet. Ik wandelde korte stukjes in mijn buurt, maar de echte connectie met de natuur bleef uit. Totdat ik vanmorgen de gordijnen optrok en de sneeuw zag. Hup, gauw naar het bos 🌲🌲

Slapende paarden

Stippel en Vlek stonden nog te slapen in de wei toen ik langs hen fietste. Goedemorgen paardjes, blij dat ik jullie weer zie.

Betoverende winterochtend 

Het was magisch mooi. De bomen waren bedekt met een dun laagje sneeuw en de zonnestralen die erdoorheen schenen, zorgden voor een sprookjesachtige sfeer. Ik hoorde enkel het geluid van mijn eigen ademhaling en de vogels. Waarom heb ik hier zo lang mee gewacht? 

👀 dit zag ik...

Grappig moment met hardloper

De zon begon steeds krachtiger te schijnen en er steeg melkwitte nevel op uit de vochtige bosbodem. Ik wilde dit moment graag vastleggen en pakte mijn camera. Maar toen gebeurde er iets grappigs. Op het moment dat ik nog een foto wilde maken, kwam er een hardloper voorbij. 

Ik dacht bij mezelf: dit is het perfecte moment om een foto te maken 📸

Dus klikte ik snel op mijn camera. Op de foto hierboven zie je de hardloper in actie, terwijl de nevel omhoog steeg. 

IJspegels op mijn muts

Het was heerlijk om even te rusten op het bankje onder de beuk. De blauwe hemel vormde een mooi contrast  met het de donkere bomen en het witte heideveld. De dooi zette in. Er vielen ijspegels uit de boom bovenop mijn muts. 

🚶 Dus liep ik weer verder.

Luisteren naar de druppels

Terwijl ik de heuvel afdaalde hoorde ik overal het geluid van druppels en ik besloot er van te genieten. Te luisteren. GOED te luisteren. Ik deed zelfs vijf tellen mijn ogen dicht - drup-drup-drup - het was een magisch moment. Ik deed gauw mijn ogen weer open, bang om te struikelen.

Hieronder een korte video. Helaas is het beeld wazig. De drup geluiden zijn wel hoorbaars als je het geluid tenminste wat harder zet.

Lieveheersbeestjes in winterslaap

De lieveheersbeestjes zaten onbeweeglijk op hun tak met een dikke dot sneeuw er bovenop. Dat vond ik grappig. Ik hoop dat ze hun winterslaap nog even volhouden. Ik zeg erbij: in mijn huis zijn ze al wakker. Ik zag er een paar op het rolgordijn.

Ik vermoed dat de sneeuw een heleboel lieveheersbeestjes voor mijn ogen verstopte. Lang leven de winterslaap 🐞❄️

Tevreden op terugweg

Met een tevreden gevoel fietste ik even later naar huis (een stuk of 100 foto's rijker) en een fris, opgeruimd hoofd. En koude vingers natuurlijk.

Nog 2 laatste foto's

Het is nu avond. De sneeuw smolt weg maar op mijn blog leeft de herinnering door aan deze mooi boswandeling. Maak jij ook zoveel foto's?

⛄ Heb je wel eens een bijzonder moment in de natuur meegemaakt waarbij je even helemaal tot rust kwam?

📸 Wat doe jij met "te veel" foto's?

🌸 Mijn orchidee bloeit (dat zie je volgende keer)