Robijntje en de vliegenzwam

Tjonge, wat is het benauwd in die jaszak van Aritha! Wie stopt er nou een roodborstje tussen sleutelbos en zakmes? Geen pretje, hoor.

Ik wiebelde een beetje heen en weer toen ze bijna over boomwortels struikelde. En zuchten dat ze deed! “Wat ben ik moe…” Ja, ik ook, dacht ik, van jouw gewiebel. Gelukkig trok ze me er ineens uit. Ahhh… frisse lucht! Blauwe hemel, witte wolken, dennen en coniferen overal. Eindelijk, avontuur!

Toen zei ze: Robijntje, we gaan op zoek naar rood-met-witte-stippen. Ik fladderder gelijk met mijn viltige vleugels, tuurde links, tuurde rechts. Niks te zien. Alleen mos en takken.

Toen opeens... daar stond-ie. "Kijk!", riep ik. "Een échte sprookjespaddenstoel!" Rood met kleine witte stippen. Mijn hartje bonsde in mijn borst van wol.

Ik sprong op een boomstammetje (nou ja, Aritha zette me erop, maar dat hoeft niemand te weten). Daar stond ik, oog in oog met mijn nieuwe vriendje, de vliegenzwam. Heel even was het stil. Toen fluisterde ik: “Dag buurman, wat sta je hier mooi.” Hij knikte een beetje, tenminste… ik dénk dat hij knikte.

En daarna vonden we er nog eentje met een hapje eruit.
Krijg ík nou de schuld?

Terwijl zij koffie dronk stuurde ze mij de boom in. Dat vond ik prima: alles beter dan de jaszak. Maar hé... eind goed, al goed. Want wie een vliegenzwam ontmoet heeft een topdag! 

🍄 Heb je deze paddenstoel al (ooit) gezien?