Zo wil ik november onthouden

November is mijn maand. De maand van mijn verjaardag, van herinneringen aan kinderfeestjes met simpele spelletjes aan tafel, en natuurlijk cadeautjes, die ik allang had gesignaleerd onder het bed van mijn ouders. Ik zie mezelf weer zitten, met mijn tante erbij, dat ene jaar vlak voor hun emigratie naar Australië. En het jaar dat ik een fiets kreeg.

Droevig randje

Daarna veranderde het, toen mijn vriendinnetje (10) verongelukte. De volgende twee verjaardagen hadden een droevig randje, hoewel ik mooie cadeautjes kreeg. 

Maar goed, deze blog gaat verder niet over mijn verjaardag.
Ik wilde vooral iets opschrijven over mijn fietstocht;  zomaar, omdat het zo’n mooie dag was, en ik wat foto’s maakte die ik wil bewaren.

Fietsen in November

Mijn man zei voordat ik wegging: “Neem je handschoenen mee, het is fris!” Ik nam ze mee, maar deed ze niet aan.

Op de foto hierboven zie je een man fietsen in een hemdje, korte broek en visspullen op zijn rug. Die had de zomer nog in zijn hoofd.

Het wás fris, maar niet koud genoeg voor handschoenen. In de verte hing een lichte nevel. De bomen met hun laatste gekleurde bladeren staken warm af tegen de donkere dennen verder weg. Een tractor haalde riet weg bij de sloot.

Mijn doel was het bankje bij de kleine eik, midden in het veld — één van mijn favoriete plekken, dichtbij ons dorp. Je kunt er kilometers ver van je af kijken.

November is Mooi

Ik dronk er mijn koffie en maakte foto’s van wat ik zag. Een libelle kwam gezellig buurten op mijn bankje. Die vleugeltjes! Ik dacht: zo wil ik november onthouden. Niet alleen als de maand van vroeger, maar als een maand vol leven; frisjes en verrassend mooi.

Vanaf mijn bankje zag ik de mensen voorbij zoeven over het fietspad en ook een hardloper. Dit keer kwam er niemand naast me zitten op het bankje om uit te rusten, behalve die libelle dan.

Onder een open hemel 

Ik nam een beslissing, ergens over. Dat lukt beter onder een open hemel, als ik even uit mijn hoofd stap, uit mijn schrijfwerk. Het lukte om mijn gedachten te ordenen en tot een besluit te komen.

Daarna stapte ik weer op de fiets en reed terug naar huis, veel lichter dan toen ik kwam.

Hieronder foto’s van de mensen op het fietspad:
fietsers, de hardloper met haar zwiepende paardenstaart, de vogelaar.

Koeien, een roofvogel en een tractor

Ik kwam op de terugweg langs de blaarkoppen (koeien dus) in de wei. Een tractor maaide gras en kwam daarna het pad op rijden, waardoor ik even moest uitwijken naar de berm. Prima tijd om de blaarkoppen te vereeuwigen. 

Houd je ook zo van blaarkoppen? Het is een super-oud runderras, dat al in de late middeleeuwen werd beschreven en volgens kenners geeft hun melk de allerlekkerste kaas en boter.

Boven de koeien zweefde een roofvogel.
Geen idee wat voor soort het was.

Bomenlaantje

Ik filmde ook het bekende bomenlaantje. Bij elke zuchtje wind hun bladeren lieten vallen. Ik reed er langzaam onderdoor en zag het gebeuren. Zo blij dat deze bomen er nog staan. Er was sprake van dat ze gekapt zouden worden. Hier zie je de bomen vanaf de andere kant, ik blogde er in 2019 ook over: Autumn Bike Ride

November in midden-Nederland.

Wonderlijk eigenlijk, hoeveel verschil één bankje, een libelle

en een beetje november-zon kunnen maken.