De mooiste midwinterwandeling

Het gaat vriezen vannacht.
En daar ben ik blij mee.
Eindelijk winter.

Zondagmiddag vierden mijn man en ik de kortste dag van het jaar.
Simpel. Down to earth.

We reden naar een plek in een natuurgebied waar we vaker lopen. Vroeg genoeg om de zon uit te zwaaien, en om ook nog een stukje schemer mee te maken.

Adembenemend.

Ik zag zwammen.
We hoorden ganzen en kieviten.
Het was rustig... hier en daar een wandelaar die, net als wij, de zonsondergang bewonderde. Je groet elkaar en loopt weer verder.

Ik dacht: over een paar maanden bloeien hier weer bloemen tussen het gras.
Kun je dat geloven?
Ik bijna niet.
Zo kaal als het nu is.

Maar dat heeft ook iets moois.

“I prefer winter and fall, when you feel the bone structure of the landscape.
Something waits beneath it; the whole story doesn’t show.”
— Andrew Wyeth

 

En toen zag ik een bloem.
Serieus.
Ik ging door de knieën om er een foto van te maken. Wie wordt er nu niet blij van een bloem in de winter?

Het was reukeloze kamille — lijkt op echte kamille, maar heeft bijna geen geur. De zon was net onder toen ik een paar foto’s maakte. 

Tijd om terug te lopen.
Het werd steeds donkerder.
Wat een fijne wandeling.

Om zo te vieren dat de kortste dag voorbij was.

Hiep, hiep, hoera —
vanaf nu worden de dagen weer langzaam langer,
eerst in de ochtend, pas later in de avond.

👉 Hoe gaat jouw week tot zover?

---

Doe ook mee met de Link Party van Huisvlijt