Dagboek van Miep Merel

 – Uit het dagboek van Miep Merel, vaste bewoner van het vakantiepark

We zaten in de bosjes, Roodborstje en ik, Miep Merel. Een beetje soezen in de zon, niks aan de hand. Tot er een grijze blikvanger het zandpad op kwam brommen. Veel te groot, veel te luid.

"Daar heb je weer zo’n stel," zei Roodborstje.

De deuren vlogen open. De man dook direct de kofferbak in, de vrouw schuifelde voorzichtig over het pad — zij liep alsof ze een ooievaar was die spijt had van haar landing. "Wat lopen mensen toch vreemd als ze uit een auto stappen," fluisterde ik. "Ja, lachwekkend gewoon," grinnikte Roodborstje. 

We bleven laag. Kijken wat ze van plan waren. Ze liep naar de boom en hing een ding op – zo’n vetding met pinda’s, in de vorm van een klokje.

"Handig," zei ik droog. "Denkt ze dat ik op m’n kop kan hangen? Wat ben ik, een mees?"

Maar even later… ja hoor: zaadjes op tafel.

"Yes," fluisterde ik. "Dát bedoel ik nou. Geen circus, gewoon lekker strooien." Sindsdien is feest. Even landen, beetje pikken, zon erbij… en zij zitten binnen achter het glas te koekeloeren met van die gluurkasten. Alsof ze elke veer willen vastleggen, van MIJ: Miep Merel, mooiste vogel van heel Nederland!

Feestje, zulke mensen. Ik hoop dat ze veel "strooigoed" bij zich hebben. En dat die brutale mezen even hun snavel houden. Zonet zat er een staartmees in de boom en die vrouw werd helemaal hyper. "Kijk!" riep ze. "Eindelijk zie ik er eentje! Die stond op mijn lijstje!" 

Alsof ík, Merel, niet mooi genoeg ben. Wedden dat ik mooier fluit dan dat staartmees-geval? En toen kwam Meneer Specht met z’n rode broekje en z’n showgedrag. Hij landde pontificaal op het klokje. "Kijk!" riep ze. "Wat een beauty!"

Alsof rood alles is.
Alsof ík niet besta.
Maar goed. Ik hou me rustig. 

Anders jaagt ze me weg. Zij niet. Die man. Hij zegt niks, maar z’n ogen zeggen: “Gedraag je.” Nou, vooruit dan maar.

De zon is onder.
Roodborstje is al vertrokken, zoals altijd stil en snel. Ik blijf nog even op mijn tak zitten, schud mijn veren uit en kijk nog één keer naar de tafel. Dan duik ik ook het struikgewas in, naar mijn eigen plek.
Veilig voor vannacht. En ik zorg dat ik morgen de eerste ben!

Vederlichte groet:
Miep Merel

Gelinkt to Zaterdagse Beestjes van Eileen