Tien minuten eekhoorngeluk

Op de Veluwe zien we altijd eekhoorns. Elk jaar weer. Het hoort erbij. Maar deze keer? Drie dagen lang geen enkele. Tot vanmorgen. “Ik zie er een in de boom!” riep mijn man. Hij wenkte me.

Een staart in de boom

En ja hoor. Ik zag zijn staart. Even later kroop hij op z’n kop omlaag. Snel en sierlijk, zoals alleen eekhoorns dat kunnen.

Kort daarna dook hij op aan de andere kant van ons vakantiehuisje, bij de struiken. Daar klom hij naar het vetklokje toe. Hij snuffelde eraan, keek wat vreemd, draaide zich om. Alsof hij niet helemaal begreep wat dat rare ding daar deed.

😍 Let op dat ene teentje van zijn achterpoot!

Brunchen in het zonnetje

En toen... feest. Op de tuintafel vond hij een paar hazelnoten. Hij zat precies in het zonnetje. En daar bleef hij. Knabbelend. Zeker tien minuten lang. 

Ik pakte snel mijn camera.Kijk nou hoeveel plezier je kunt hebben van één eekhoorn, gewoon vanachter het glas.

Even opgezocht

Later vroeg ik me af… zou hij misschien een vrouwtje hebben? En kleine eekhoorntjes ergens in een boom? Dus ik zocht het op op het www. En jawel: in het voorjaar worden er echt eekhoorntjes geboren.

Piepklein zijn ze—kaal, blind en volledig afhankelijk van hun moeder. Die bouwt een nest van takjes en mos, hoog en veilig tussen de takken. Daar verzorgt ze haar jongen wekenlang.

Maar het mannetje? Die is dan al gevlogen. Geen nestbouw, geen oppasdiensten. Dus deze ene op onze tuintafel zat daar gewoon schaamteloos in z’n eentje te brunchen.

Ik zou het zó leuk vinden om baby- of peuter-eekhoorntjes te zien. Wie weet… Heb jij wel eens een baby-eekhoorn gezien?

---

👉 Doe ook mee met de Linkparty van Nicoles Huisvlijt